Podstawowe dane:
Tytuł: Przestrzenie_KOBRO
Inny zapis tytułu: Przestrzenie Kobro
Twórca: Stowarzyszenie Sztuka Nowa
Choreografia: Kat Rampackova, Martin Talaga, Agnieszka Kryst, Jana Ryslava
Reżyseria/dramaturgia: Dawid Żakowski
Wykonanie: Borys Jaźnicki, Paweł Mandziewski, Michał Tokarski oraz zaproszony gość z kraju partnerskiego (premiera: Daniela Komędera-Miśkiewicz)
Produkcja: Ive Ostrowska, Karolina Dziełak-Żakowska/Stowarzyszenie Sztuka Nowa
Premiera: 18.11.2021
Czas trwania: 180 minut
Opis spektaklu:
Europejska awangarda artystyczna w okresie międzywojennym przyniosła rewolucyjne zmiany w postrzeganiu sztuk wizualnych. Jedną z przedstawicielek tamtego czasu była Katarzyna Kobro – artystka i rewolucjonistka teorii rzeźby. Jej opracowana wspólnie z Władysławem Strzemińskim rozprawa z 1931 roku Kompozycja przestrzeni: obliczenia rytmu czasoprzestrzennego stała się punktem wyjścia do pracy nad stworzeniem międzynarodowego performansu immersyjnego – Przestrzenie Kobro.
Pod względem formalnym, praca nad spektaklem stała się doświadczeniem zespołowym, a jego celem było znalezienie modelu, który pozwoli teoretyczne rozważania nad istotą i funkcją rzeźby przełożyć z myśli awangardowej na współczesne języki: performatywne, choreograficzne i społeczne.
Teoria Kobro i Strzemińskiego to nie tylko matematyczna analiza formalna, poprowadzona przez subiektywną historię rzeźby od prymitywizmu przez architektoniczną rzeźbę gotycką, dynamizm baroku, ale również opowieść o poszukiwaniu nowej idei rzeźby – kompozycji przestrzennej postrzeganej w duchu unizmu, występującej w relacji, otwartej na czas, przestrzeń, komunikację i na wspólnotę.
Performatywne badanie osiągnięć międzywojennej awangardy stawia przed dzisiejszymi twórcami pytanie: czy doświadczenie wspólnoty jest jeszcze możliwe?
Przestrzenie Kobro jest częścią międzynarodowego projektu Embodied Ideas, w ramach którego Stowarzyszenie Sztuka Nowa we współpracy z Priestor Súčasného Tanca (Koszyce, Słowacja), Move Ostrava (Ostrava, Czechy), Ziggurat Project (Budapeszt, Węgry) prowadzi badania nad dziedzictwem awangardy krajów wyszehradzkich.
Teoria Kobro i Strzemińskiego stała się inspiracją dla poszukiwań transgresji rzeźby w historycznie pojmowanym czasie i przestrzeni. Badania te, w których uczestniczyli poprzez pracę warsztatową wszyscy twórcy, stały się inspiracją do opracowania koncepcji reżysersko-choreograficzno-performatywnej, nad którą wspólną pracę podjęli Dawid Żakowski i Zofia Urszula Komasa wraz z czwórką zaproszonych do projektu choreografów Agnieszka Kryst, Kat Rampackova, Jana Ryslava, Martin Talaga.
Reżyser, Dawid Żakowski, w następujący sposób opowiada o założeniach tej koncepcji: - Chcielibyśmy stworzyć przestrzeń performatywną otwartą również dla widza. Instalację tworzyć będzie niezdefiniowany ruch widzów, jak i ruch performerów - ustrukturyzowany i wyznaczony przez ramy czasoprzestrzeni, zaprojektowany przez choreografów. Ten wspólny wykładnik będzie tworzył swojego rodzaju algorytm zachowań, przemieszczeń, migracji, jakie odbywają się na płaszczyźnie czasoprzestrzeni. Będzie to instalacja, performans immersyjny, którego rejestrację będziemy mogli śledzić na mapie przemieszczających się elementów, znajdujących się w przestrzeni.
Uwagi:
Spektakl nie jest grany w ciemności, a widzowie mogą poruszać się w polu gry performerów.
Pełne dane spektaklu:
Koncepcja i reżyseria: Dawid Żakowski
Kurator: Zofia Urszula Komasa
Choreografia: Kat Rampackova (SK), Martin Talaga (CZ), Agnieszka Kryst (PL); Jana Ryslava (CZ)
Performerzy: Borys Jaźnicki, Paweł Mandziewski, Michał Tokarski oraz zaproszony gość z kraju partnerskiego (premiera: Daniela Komędera-Miśkiewicz)
Muzyka: Kasai, Agim
Wideo: Kristóf Szabó (HU);
Światło i przestrzeń: Tadeusz Perkowski
Kostiumy: ZUK Studio
Produkcja: Ive Ostrowska, Karolina Dziełak-Żakowska/Stowarzyszenie Sztuka Nowa
Współpraca kuratorska: Katarzyna Słoboda, Muzeum Sztuki w Łodzi
Plakat i grafika: Krystyna Engelmayer Urbańska
Premiera: 18.11.2021
Czas trwania: 180 minut
materiał opracowano na podstawie tekstu promocyjnego/tekstu organizatora
Tytuł: Przestrzenie_KOBRO
Inny zapis tytułu: Przestrzenie Kobro
Twórca: Stowarzyszenie Sztuka Nowa
Choreografia: Kat Rampackova, Martin Talaga, Agnieszka Kryst, Jana Ryslava
Reżyseria/dramaturgia: Dawid Żakowski
Wykonanie: Borys Jaźnicki, Paweł Mandziewski, Michał Tokarski oraz zaproszony gość z kraju partnerskiego (premiera: Daniela Komędera-Miśkiewicz)
Produkcja: Ive Ostrowska, Karolina Dziełak-Żakowska/Stowarzyszenie Sztuka Nowa
Premiera: 18.11.2021
Czas trwania: 180 minut
Opis spektaklu:
Europejska awangarda artystyczna w okresie międzywojennym przyniosła rewolucyjne zmiany w postrzeganiu sztuk wizualnych. Jedną z przedstawicielek tamtego czasu była Katarzyna Kobro – artystka i rewolucjonistka teorii rzeźby. Jej opracowana wspólnie z Władysławem Strzemińskim rozprawa z 1931 roku Kompozycja przestrzeni: obliczenia rytmu czasoprzestrzennego stała się punktem wyjścia do pracy nad stworzeniem międzynarodowego performansu immersyjnego – Przestrzenie Kobro.
Pod względem formalnym, praca nad spektaklem stała się doświadczeniem zespołowym, a jego celem było znalezienie modelu, który pozwoli teoretyczne rozważania nad istotą i funkcją rzeźby przełożyć z myśli awangardowej na współczesne języki: performatywne, choreograficzne i społeczne.
Teoria Kobro i Strzemińskiego to nie tylko matematyczna analiza formalna, poprowadzona przez subiektywną historię rzeźby od prymitywizmu przez architektoniczną rzeźbę gotycką, dynamizm baroku, ale również opowieść o poszukiwaniu nowej idei rzeźby – kompozycji przestrzennej postrzeganej w duchu unizmu, występującej w relacji, otwartej na czas, przestrzeń, komunikację i na wspólnotę.
Performatywne badanie osiągnięć międzywojennej awangardy stawia przed dzisiejszymi twórcami pytanie: czy doświadczenie wspólnoty jest jeszcze możliwe?
Przestrzenie Kobro jest częścią międzynarodowego projektu Embodied Ideas, w ramach którego Stowarzyszenie Sztuka Nowa we współpracy z Priestor Súčasného Tanca (Koszyce, Słowacja), Move Ostrava (Ostrava, Czechy), Ziggurat Project (Budapeszt, Węgry) prowadzi badania nad dziedzictwem awangardy krajów wyszehradzkich.
Teoria Kobro i Strzemińskiego stała się inspiracją dla poszukiwań transgresji rzeźby w historycznie pojmowanym czasie i przestrzeni. Badania te, w których uczestniczyli poprzez pracę warsztatową wszyscy twórcy, stały się inspiracją do opracowania koncepcji reżysersko-choreograficzno-performatywnej, nad którą wspólną pracę podjęli Dawid Żakowski i Zofia Urszula Komasa wraz z czwórką zaproszonych do projektu choreografów Agnieszka Kryst, Kat Rampackova, Jana Ryslava, Martin Talaga.
Reżyser, Dawid Żakowski, w następujący sposób opowiada o założeniach tej koncepcji: - Chcielibyśmy stworzyć przestrzeń performatywną otwartą również dla widza. Instalację tworzyć będzie niezdefiniowany ruch widzów, jak i ruch performerów - ustrukturyzowany i wyznaczony przez ramy czasoprzestrzeni, zaprojektowany przez choreografów. Ten wspólny wykładnik będzie tworzył swojego rodzaju algorytm zachowań, przemieszczeń, migracji, jakie odbywają się na płaszczyźnie czasoprzestrzeni. Będzie to instalacja, performans immersyjny, którego rejestrację będziemy mogli śledzić na mapie przemieszczających się elementów, znajdujących się w przestrzeni.
Uwagi:
Spektakl nie jest grany w ciemności, a widzowie mogą poruszać się w polu gry performerów.
Pełne dane spektaklu:
Koncepcja i reżyseria: Dawid Żakowski
Kurator: Zofia Urszula Komasa
Choreografia: Kat Rampackova (SK), Martin Talaga (CZ), Agnieszka Kryst (PL); Jana Ryslava (CZ)
Performerzy: Borys Jaźnicki, Paweł Mandziewski, Michał Tokarski oraz zaproszony gość z kraju partnerskiego (premiera: Daniela Komędera-Miśkiewicz)
Muzyka: Kasai, Agim
Wideo: Kristóf Szabó (HU);
Światło i przestrzeń: Tadeusz Perkowski
Kostiumy: ZUK Studio
Produkcja: Ive Ostrowska, Karolina Dziełak-Żakowska/Stowarzyszenie Sztuka Nowa
Współpraca kuratorska: Katarzyna Słoboda, Muzeum Sztuki w Łodzi
Plakat i grafika: Krystyna Engelmayer Urbańska
Premiera: 18.11.2021
Czas trwania: 180 minut
materiał opracowano na podstawie tekstu promocyjnego/tekstu organizatora
Dowiedz się więcej
18.11.2021
Recenzja "Przestrzenie organiczne"
Stowarzyszenie Sztuka Nowa wraz z licznymi partnerami europejskimi zrealizowało choreograficzną pracę „Przestrzenie_KOBRO”, silnie nawiązującą do polskiej awangardy. Ale nie jest to spektakl przyjemny, ani nawet taki, który możemy łatwo sklasyfikować czy nawet... wytrzymać, szczególnie dla tych widzów, którzy chcieliby się trzymać z boku i jedynie biernie obserwować.
Łączące performance z ruchem „Przestrzenie_KOBRO” to opowieść o wspólnotowości i rzeźbie (w tym także, co ważne, o jej śmierci) – na podstawie teorii artystycznej z 1931 r. zawartej w książce „Kompozycja przestrzeni, obliczenia rytmu czasoprzestrzennego” Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego. Określa ona rzeźbę jako część przestrzeni i to, że warunkiem jej organiczności jest związek z przestrzenią – rzeźba nie jest więc kompozycją formy samej dla siebie, lecz kompozycją przestrzeni.
Czytaj całą recenzję: Przestrzenie organiczne
Łączące performance z ruchem „Przestrzenie_KOBRO” to opowieść o wspólnotowości i rzeźbie (w tym także, co ważne, o jej śmierci) – na podstawie teorii artystycznej z 1931 r. zawartej w książce „Kompozycja przestrzeni, obliczenia rytmu czasoprzestrzennego” Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego. Określa ona rzeźbę jako część przestrzeni i to, że warunkiem jej organiczności jest związek z przestrzenią – rzeźba nie jest więc kompozycją formy samej dla siebie, lecz kompozycją przestrzeni.
Czytaj całą recenzję: Przestrzenie organiczne
