Wychodząc z pokazu „Kepler 22b” B’cause Dance Company czułam poruszenie. W ciągu tej jednej godziny zanurzyłam się w zupełnie obcym, psychodelicznym świecie przyszłości i byłam gotowa zostać w nim na stałe.
22 czerwca 2022 r. rozpoczął się XVIII Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania, a tym roku taneczne występy artystów z całego świata łączą się w nim pod wspólnym hasłem „Przyszłość”. Na inaugurację został wybrany futurystyczny spektakl w reżyserii Bartka Woszczyńskiego „Kepler 22b”.
„Kepler 22b” to planeta oddalona o 600 lat świetlnych od Układu Słonecznego, określana mianem „ziemiopodobnej”, co daje nam daleką perspektywę na jej kolonizację, choć obecnie żyjemy jedynie w nadziei, że w przyszłości będziemy w stanie kiedyś poznać tę planetę z bliska. Jest to także miejsce akcji do którego przenoszą nas tancerze B’cause Dance Company, czyli Anna Banasik, Michał Góral, Dorota Koprowska, Dominika Stróżewska i Jakub Mędrzycki, obrazujący narodziny kolejnej cywilizacji na obcej planecie.
„Kepler 22b” to historia o nowych początkach i końcach im towarzyszących, ukazująca prawdziwą naturę człowieka. Nowopowstały świat przedstawiany na scenie wydaje się działać według schematycznych zasad, jednocześnie chowając i starając się ujarzmić drugie, często skrywane, oblicze ludzi. Oglądając wydarzenia na scenie możemy się tylko zastanawiać czy im się powiedzie. Tutaj każdy bohater grał główną rolę, starając się stworzyć miejsce, które będzie mógł nazwać domem. I, mimo że przedstawiona cywilizacja jest kompletnie nam obca, nie byłam w stanie pozbyć się wrażenia obecności pierwotnych instynktów bijących ze sceny.
Spektakl obrazuje wiele silnych emocji, takich jak złość, strach czy poczucie szczęścia… Ale czy jest tam spokój? To dla mnie nieprawdopodobne, jak silny może być przekaz emocjonalny bez wyrażania żadnego słowa w trakcie występu. W jednej chwili uwierzyłam w całkiem nową rzeczywistość i zapomniałam o życiu na Ziemi...
Pierwsze trzy minuty spektaklu wprowadzają nas do onirycznej wizji przyszłości. W ciemnościach słychać jedynie pojedyncze uderzenia metalu o metal, przypominające orientalną muzykę. Siedząc na krześle w ciemnej sali zaczęłam dostrzegać niesamowitą kreację futurologicznej rzeczywistości, składającej się początkowo tylko z dźwięków, później z ruchu tancerzy w przestrzeni. Wrażenie to rosło z czasem, karmiąc fantazję widza obcymi bodźcami czy ludzką sylwetką przypominającą momentami mecha, humaidalne roboty.
Występ był niesamowitą syntezą sztuk, dźwięku, materii, ruchu ciał i cieni. Ciemność łączona z oświetloną barwnie dymem potrafi o wiele szerzej otworzyć perspektywę, niż się wydaje. Minimalizm środków artystycznych zaskoczył mnie i udowodnił jak ważną rolę w występach gra forma. Tancerze dosłownie i w przenośni stworzyli na scenie coś z niczego, budując własną krainę z metalowych rur.
Podobnie, jak inni widzowie nie byłam w stanie czy też nie chciałam odrywać od nich wzroku. Siedziałam jak zahipnotyzowana chłonąc każdy nieprzewidywalny ruch artystów. A obserwowanie ich było wręcz surrealistycznym doświadczeniem. To jak podglądanie poczynań ludzkości z punktu widzenia obserwatora, którym nigdy wcześniej nie mogliśmy być.
To otworzyło we mnie przestrzeń dla nowych refleksji. W trakcie oglądania spektaklu nie byłam w stanie przestać myśleć o ludziach mnie otaczających. Moich bliskich i całkiem obcych osobach pojawiających się wokół, w moim życiu. Jak skończymy? Co będzie dalej z ludzkością? Jak często nasze życia są splecione z połowicznie przypadkowymi osobami?
Ostatecznie wyszłam ze spektaklu pełna nurtujących mnie pytań, z poczuciem, że występ B’cause Dance Company powinien trwać dłużej. Albo… nigdy się nie kończyć, pozwalając mi na stałe zamieszkać na planecie „Kepler 22b”.
Julka Jacobson, Brygada Tańca 2022
"Kepler 22b" B'cause Dance Company, choreografia: Bartek Woszczyński, konsultacje dramaturgiczne: Patryk Dariusz Gacki, wykonanie: Anna Banasik, Michał Góral, Dorota Koprowska, Dominika Stróżewska, Jakub Mędrzycki, muzyka: ATMO Music Productions, reżyseria światła: Artur Wytrykus, projekt kostiumów: Joanna Woszczyńska, projekt materiałów graficznych: Renata Orzeszek | Bez szablonu, pokaz w ramach XVIII Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania, pokaz: Centrum Teatru i Tańca w Warszawie, 22.06.2022
600 lat świetlnych od nas
