Wiedza o tańcu na egzaminie maturalnym była największym osiągnięciem środowiska tanecznego, jednak jego przedwczesne wprowadzenie doprowadziło do największej porażki edukacji o tańcu w historii Polski, co z kolei poskutkowało wycofaniem tego przedmiotu z matury.
Orędowniczką włączenia przedmiotu tanecznego do matur (oraz innych przedmiotów artystycznych) była Bożenna Jurkiewicz z Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, później dyrektorka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Warszawie. I kiedy w 2005 roku wprowadzono do szkół nowe zasady egzaminu maturalnego w oparciu o zewnętrzny system oceniania wśród przedmiotów, pojawiła się nowość jaką była Wiedza o tańcu. „Egzamin maturalny z wiedzy o tańcu jest egzaminem pisemnym sprawdzającym wiadomości i umiejętności, określone w Standardach wymagań egzaminacyjnych i polega na rozwiązaniu zadań zawartych w arkuszach egzaminacyjnych. Egzamin ten może być zdawany jako jeden z przedmiotów obowiązkowych na poziomie podstawowym lub rozszerzonym albo tylko na poziomie rozszerzonym, gdy jest wybrany jako przedmiot wybrany dodatkowo” (za: Informator maturalny od roku 2005, Wiedza o tańcu, Warszawa 2003).
Niestety, szybko się okazało, że nie tylko brakowało podręczników, badań naukowych, fachowej i lżejszej literatury, ciekawej dla uczniów metodyki nauczania i umiejętnego zachęcania do intensywnego zainteresowania się tańcem. System obnażył także braki kadry, tj. zarówno nauczycieli, jak i egzaminatorów. A w efekcie tych niedoborów Wiedza o tańcu stała się najrzadziej wybieranym przez uczniów przedmiotem na egzaminie dojrzałości – statystyki są bezlitosne i po prostu przerażające.
Przykłady? Po boomie zainteresowania tańcem w 2007 roku, który wywołała emisja tanecznego telewizyjnego show „You Can Dance. Po prostu tańcz!” (TVN) na maturze w 2008 roku Wiedzę o tańcu na 50 tys. maturzystów zdawało… 95 osób, a później było jeszcze gorzej, bo w 2011 roku arkusze maturalne z tego przedmiotu rozwiązało zaledwie 58 osób (średni wynik z poziomu podstawowego wyniósł 43,2%, a rozszerzonego 45,4%).
Trudno o większą porażkę. Nie ma się więc co dziwić, że od roku szkolnego 2014/2015 Wiedzę o tańcu mogły wybierać już tylko osoby przystępujące do egzaminu maturalnego w starej formule, a dziś temat ten nie jest przedmiotem poważniejszych debat odbywających się poza środowiskiem tańca.
Nauczyciele tańca, praktycy sztuki ruchu i badacze tańca wciąż oczywiście organizują konferencje naukowe, na których wskazują niebagatelny wpływ tańca na rozwój młodego człowieka. Najbliższe takie wydarzenie przygotowuje w marcu 2022 r. Narodowy Instytut Muzyki i Tańca – jego Międzynarodowa Konferencja Naukowa „Taniec w edukacji a rozwój człowieka” ma być impulsem do stałej obecności badań naukowych nad tańcem w Polsce. A wśród najważniejszych obszarów dyskusji zaplanowano cztery tematy: „Wpływ tańca na rozwój fizyczny człowieka”, „Wpływ tańca na rozwój społeczno-kulturowy człowieka”, „Wpływ tańca na rozwój psychiczno-emocjonalny człowieka” oraz „Znaczenie edukacji tanecznej w rozwoju dzieci i młodzieży”.
To jest bardzo słuszna inicjatywa, ale wiele wody jeszcze będzie musiało w Wiśle upłynąć, aby udało się wprowadzić ponownie jakikolwiek temat związany z nauką o tańcu do matur (przy dzisiejszym halsie w stronę „edukacji narodowej” sukcesem będzie wywalczenie w szkołach choćby dodatkowych zajęć tanecznych dla chętnych). Statystyka to przecież czysta matematyka, a ta błędów nie wybacza.
Sandra Wilk, Strona Tańca
Wiedza o tańcu, czyli temat niechciany
