Podstawowe dane:
Tytuł: Bromance
Twórca: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Choreografia: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Reżyseria/dramaturgia: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Wykonanie: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 05.10.2018
Czas trwania: ok. 60 minut
Opis spektaklu:
Podobno mężczyźni powinni pozostawać oddaleni od siebie fizycznie.
Podobno chłopcom i facetom nie wypada trzymać się za ręce.
Odradza się im delikatnego przytulania czy głaskania w miejscach publicznych.
Zakazuje całowania przy powitaniu.
Mężczyźni nie powinni okazywać emocji i pozostawać w bliskich, emocjonalnych i dotykowych kontaktach.
Podobno demonstrowanie uczuć przez mężczyzn powinno być relegowane z przestrzeni publicznej i prywatnej.
Podobno to nie przystoi.
To niemęskie.
Wyobrażenie o spektaklu „Bromance” pojawiło się od zainteresowania dyskursem wokół nowej koncepcji braterstwa. Idei sformułowanej przez Jane Ward i opisywanej w „Not Gay. Sex between Straight White Man”.
Spektakl jest próbą zmierzenia się ze stereotypem „prawdziwego mężczyzny” w celu ukazania wielu wariantów męskości. Co za tym idzie przekraczania granic stereotypu i ponownego definiowania tożsamości męskiej, widzianej w szerszym aspekcie i nie wykluczającej postaw odbiegających od wyuczonej normy. Szukamy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zostawić mężczyznom w przestrzeni publicznej nieformalne prawo do przejawów czułości czy sentymentalności, bez obawy o bycie posądzonym o śmieszność, czy słuchanie krytycznych uwag o niemęskim zachowaniu.
W czasie procesu twórczego nad spektaklem wróciliśmy do naszych doświadczeń i wspomnień. Wypreparowaliśmy z pamięci, dyskursu, obserwacji materiał ruchowy związany z dotykiem, czułością, ale także przejawami emocjonalnej bliskością obecnymi pomiędzy mężczyznami w koleżeńskich relacjach i poddaliśmy go osobliwości. Zderzaliśmy ze sobą różne sceny, które pozwoliły nam przeprowadzić diagnozę nad męskimi sposobami kreowania bliskości emocjonalnej i intymności. Performerzy skupiają się na sytuacjach, w których w obawie przez wykluczeniem i przekroczeniem granic normatywności, mężczyźni wyrzekają się pewnych gestów i zachowań.
Czy nienacechowany negatywnie bromance w naszym społeczeństwie jest możliwy?
Uwagi:
Początkowe sceny spektaklu rozgrywają się w absolutnej ciemności.
Pełne dane spektaklu:
„Bromance”
Michał Przybyła, Dominik Więcek
Reżyseria i choreografia: Michał Przybyła i Dominik Więcek
Opieka dramaturgiczna: Anna Królica
Wykonanie: Michał Przybyła i Dominik Więcek
Muzyka: Przemek Degórski
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 05.10.2018
Czas trwania: ok. 60 minut
Opracowano na podstawie materiałów promocyjnych/materiałów organizatora.
Tytuł: Bromance
Twórca: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Choreografia: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Reżyseria/dramaturgia: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Wykonanie: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 05.10.2018
Czas trwania: ok. 60 minut
Opis spektaklu:
Podobno mężczyźni powinni pozostawać oddaleni od siebie fizycznie.
Podobno chłopcom i facetom nie wypada trzymać się za ręce.
Odradza się im delikatnego przytulania czy głaskania w miejscach publicznych.
Zakazuje całowania przy powitaniu.
Mężczyźni nie powinni okazywać emocji i pozostawać w bliskich, emocjonalnych i dotykowych kontaktach.
Podobno demonstrowanie uczuć przez mężczyzn powinno być relegowane z przestrzeni publicznej i prywatnej.
Podobno to nie przystoi.
To niemęskie.
Wyobrażenie o spektaklu „Bromance” pojawiło się od zainteresowania dyskursem wokół nowej koncepcji braterstwa. Idei sformułowanej przez Jane Ward i opisywanej w „Not Gay. Sex between Straight White Man”.
Spektakl jest próbą zmierzenia się ze stereotypem „prawdziwego mężczyzny” w celu ukazania wielu wariantów męskości. Co za tym idzie przekraczania granic stereotypu i ponownego definiowania tożsamości męskiej, widzianej w szerszym aspekcie i nie wykluczającej postaw odbiegających od wyuczonej normy. Szukamy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zostawić mężczyznom w przestrzeni publicznej nieformalne prawo do przejawów czułości czy sentymentalności, bez obawy o bycie posądzonym o śmieszność, czy słuchanie krytycznych uwag o niemęskim zachowaniu.
W czasie procesu twórczego nad spektaklem wróciliśmy do naszych doświadczeń i wspomnień. Wypreparowaliśmy z pamięci, dyskursu, obserwacji materiał ruchowy związany z dotykiem, czułością, ale także przejawami emocjonalnej bliskością obecnymi pomiędzy mężczyznami w koleżeńskich relacjach i poddaliśmy go osobliwości. Zderzaliśmy ze sobą różne sceny, które pozwoliły nam przeprowadzić diagnozę nad męskimi sposobami kreowania bliskości emocjonalnej i intymności. Performerzy skupiają się na sytuacjach, w których w obawie przez wykluczeniem i przekroczeniem granic normatywności, mężczyźni wyrzekają się pewnych gestów i zachowań.
Czy nienacechowany negatywnie bromance w naszym społeczeństwie jest możliwy?
Uwagi:
Początkowe sceny spektaklu rozgrywają się w absolutnej ciemności.
Pełne dane spektaklu:
„Bromance”
Michał Przybyła, Dominik Więcek
Reżyseria i choreografia: Michał Przybyła i Dominik Więcek
Opieka dramaturgiczna: Anna Królica
Wykonanie: Michał Przybyła i Dominik Więcek
Muzyka: Przemek Degórski
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 05.10.2018
Czas trwania: ok. 60 minut
Opracowano na podstawie materiałów promocyjnych/materiałów organizatora.
Bromance - trailer
Dowiedz się więcej
24.07.2021
Recenzja "Romans po męsku"
Taneczny spektakl „Bromance” zaczyna się w całkowitym zaciemnieniu, słyszymy oddechy, uderzenia, podnoszenia i upadki ciał – nie wiemy jednak co się dzieje; nie wiemy czy jesteśmy świadkiem sceny miłosnej, sceny przemocy, sceny gwałtu i dopiero, gdy przestrzeń się rozświetla dowiadujemy się, że to była… walka. Na macie przepycha się dwóch mężczyzn w kostiumach do zapasów (Dominik Więcek i Michał Przybyła), jest zakładanie nelsonów, podduszanie, przetaczanie, walka w stójce. To wszystko będzie jednak jedynie preludium do opowieści o męskiej przyjaźni, męskich związkach, męskim dotyku, ale także o… comming out’ach, które choć są tutaj jednym z najmocniejszych elementów spektaklu to wcale nie stanowią najważniejszego wątku tej historii.
Czytaj cała recenzję: Romans po męsku
Czytaj cała recenzję: Romans po męsku
