Kalejdoskop obrazów

Kalejdoskop obrazów

W ramach XXI Międzynarodowego Festiwalu Tańca Zawirowania rozpoczęła się seria przedstawień zapraszających nas w wielowarstwowy i wielokulturowy miks perspektyw emocji i nowych wrażeń. Podobnie jak w poprzednich edycjach biorą udział już zaznajomieni, jak i całkiem nowi goście z świeżym okiem i nieokiełznaną energią. Występem otwierającym całe wydarzenie był efekt współpracy polskiego i włoskiego zespołu, czyli spektakl „Last Chance”, wystawiony 19 czerwca 2025 r. w Centrum Teatru i Tańca Zawirowania. 

Projekt przygotowany przez Teatr Tańca Zawirowania oraz Mandala Dance Company zakładał oparcie się na wymianie wrażeń artystycznych i na poszerzeniu perspektywy poprzez doświadczenie wpływu twórców z innych lokalizacji, w tym wypadku była to praca w Polsce i we Włoszech. Przez tydzień pół zespołu, polska choreografka (Elwira Piorun) z tancerkami przebywały, trenowały i pracowały w Rzymie; w drugiej części projektu polski skład został odwiedzony przez Włoszki w Warszawie (choreografka Paola Sorressa) na ostatni tydzień przed premierowym pokazem. Jak potem wspomniano w rozmowie prowadzonej po występie, ta wymiana, jak i wpływ nowego otoczenia, okazały się krokiem milowym w poszerzaniu horyzontów i otwartości. Większość tancerek przyznała także, że wiele się nauczyły od siebie i opowiedziały, jak pracować ze sobą nawzajem mimo bariery językowej.

Przechodząc już bezpośrednio do występu, wydarzenie miało swą wyraźną atmosferę. W spektaklu z udziałem szóstki młodych tancerek (po trzy z każdego z krajów) rozpoznawalna była kolejność sekwencji wysnutych z futurystycznej ścieżki dźwiękowej. Poprzez synchroniczny ruch pojawiający się na scenie wszechobecnie pojawiało się we mnie poczucie obcowania z symulacją. Występ poruszał w sposób emocjonalny, można by powiedzieć inspirujący, refleksje na temat tożsamości, relacji i działania.

Przedstawionych zostało wiele różnych scen, przepływających między swoimi dynamikami czy formami. Głównym ośrodkiem występu było zdumiewające podejście do niescentralizowanego centrum uwagi. Co rusz uwaga widzów musiała przeskakiwać pomiędzy ośrodkami scenicznych zdarzeń. Ruchy tancerek można by określić jako spokrewnione, i choć czasem powtarzalne lub zsynchronizowane, znaczące okazały się małe świadome detale różnic, czy to obrót w inną stronę czy to wzmocniony gest.

Tytułowe hasło „Last chance” czasem krzykiem, czasem szeptem przemykało pośród gestów, dając szeroki wydźwięk prawdziwemu ograniczeniu czasowemu, i naglącej szansie na zmianę. Czy podejmiemy się jej? Obecna rzeczywistość wydaje się tkwić na skraju, jednak wciąż mamy nadzieję i z świadomym wpływem możemy coś zmienić. Odzwierciedleniem tego były przemiany zawarte w choreografii. Niekiedy na scenie pojawiały się tańczące pary, które wydawały się współpracować ze sobą, by potem znowu działać przeciwko sobie. Występ nie był liniowy, ciąg wydarzeń nie zdawał się kierować do jednego punktu wyjścia. Bardzo widoczne były wzajemne wpływy, które nierówno zmieniały swoją dynamikę, podążając ku lepszej zmianie czy wręcz przeciwnie burząc wspólny system. Zawarte relacje pomiędzy tancerkami wizualnie pogłębiały reprezentowane więzi emocjonalne uwiecznione w spektaklu.

Oglądając występ ze wzmożoną uwagą można było zapaść się w transie i schować w swoich myślach zapominając w całym otoczeniu, pozwalając na to, by futurystyczna muzyka i ruch na scenie pochłonęły całość umysłu widza. Forma przedstawiona pośród świateł nie raz zdawała się niekonieczne ludzka; stając się abstrakcyjną personifikacją idei. Tańczące sylwetki otoczone półmrokiem wydawały się otwierać nową drogę tanecznej komunikacji, przekraczającej przywiązanie do formatywnego przekazu. Wszystko to wsparte wizualnie kostiumami, lejącymi się satynowymi koszulami, poruszającymi się „własnym życiem” dzięki dynamicznym gestom tancerek i wybijającymi ich rytmiczność odblaskami nastrojowego światła. Zmieniające się barwy, raz ciepłe oczyszczające powietrze, raz chłodne i odpychające, pomieszane z ruchem tanecznym stały się hipnotyzującym kalejdoskopem ruchomych obrazów.

Julka Jacobson, Brygada Tańca 2025

„Last Chance” Mandala Dance Company/Teatr Tańca Zawirowania, choreografia: Paola Sorressa i Elwira Piorun, wykonanie: Angelica Maltese, Alessia Amadio, Gabriela Martucci, Jagna Kaczmarzyk, Emilia Nowak, Alensandra Jarząbek, premiera: 19.06.2025, pokaz w ramach: 21. Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania, pokaz: Centrum Teatru i Tańca Zawirowania: 19.06.2025

Centrum Teatru i Tańca jest Społeczną Instytucją Kultury współfinansowaną przez Miasto Stołeczne Warszawa.