Włoski zespół Mandala Dance Company pod przewodnictwem Paoli Sorressy, choreografki i duchowej przywódczyni zgromadzonych w jej zespole tancerek i tancerzy, wystąpił ze spektaklem zatytułowanym „Rites of Passage” („Rytuały przejścia”) w piątkowy wieczór, 21 czerwca 2024 roku, w piątym dniu 20. Międzynarodowego Festiwalu Tańca Zawirowania.
Mandala Dance Company istnieje od 2013 roku i ma w swoim dorobku ponad 20 nagradzanych i pokazywanych nie tylko w Europie przedstawień. Paola Sorressa oprócz tańca interesuje się również wschodnimi metodami medytacji łączącymi ruch ciała z wnętrzem umysłu i zewnętrzem wszechświata, co widać wyraźnie w przedstawionej produkcji, wykorzystującej w choreografii gesty medytacyjne tai-chi i jogi.
Przedstawienie wystawione na scenie Centrum Teatru i Tańca Zawirowania było poświęcone pamięci Luciena Bruchona, współautora ponad połowy spektaklu, którego śmierć miała ogromny wpływ na kierunek koncepcji i choreografii całego „Rites of Passage”. Najważniejsze stało się pytanie: i co dalej? Co dalej dzieje się z nami, gdy przechodzimy na drugą stronę? Jakie rytuały pozwolą pozostającym po tej stronie zaakceptować, a przynajmniej złagodzić rozpacz, osamotnienie, stratę. Pomimo tego, że zabrakło współtwórcy dramaturgii, Paola Sorresa podążyła za jego myślą, nadając przedstawieniu nastrój mistycyzmu i filozofii życia po życiu. „Nie wszystek umrę” powiedział Horacy i można przyjąć te słowa za motto spektaklu.
Zasady naboru nowych tancerzy do zespołu dają Paoli Sorresso możliwość wpływania nie tylko na poziom techniczny nowych uczestników, ale także na zainteresowanie ich jej filozofią, jej projektowaniem scenicznych postaci. Nie sposób bowiem nie zauważyć głębokiego zaangażowania artystów, doskonałego zrozumienia i płynącej ze sceny energii.
Pierwsza część spektaklu, jeszcze współtworzona przez Luciena Bruchona, to przegląd społecznych zachowań, nawiązywanie relacji międzyludzkich, powstawanie więzi. To chwilami dość radosny obraz, w którym biorą udział wszyscy tancerze. Przełomowa jest chwila, gdy jednej z tancerek partnerzy zakładają opaskę – to ostatni wkład Luciena Bruchona – mogącą oznaczać utratę kontroli nad swoim życiem, utratę bezpieczeństwa. Tancerka zostaje jednak otoczona troską, nie postawiona w samotnym lęku, odnajduje bezpieczeństwo i nadzieję w dotyku innych.
Od tej chwili przedstawienie staje się misterium przejścia (ciała otoczone całunem), ale też narodzenia (rewelacyjny zabieg, wykorzystujący folię i światło do stworzenia iluzji rodzenia się dziecka, czy można to uznać za prawdopodobieństwo reinkarnacji?). Tancerze w tej części prowadzącej do usunięcia całunu są w białych, identycznych strojach. Spektakl kończy się symbolicznym obmyciem głowy wodą, symbolizującym oczyszczenie, wybaczenie; tancerze moczą całun i odchodzą w głąb sceny, kończąc ceremonię przejścia.
Niezależnie od przekonań religijnych, misterium pokazane na scenie robi ogromne wrażenie. Biel strojów połączona ze spokojem, pewną statycznością tańca, nie zostawia widzów z niepokojem i lękiem przed odchodzeniem. Bo może rzeczywiście nie wszystek umrę….
Elżbieta (Beta) Bisch, Brygada Tańca 2024
„Rites of Passage” Mandala Dance Company, choreografia: Paola Soressa, dramaturgia: Paola Sorressa, Lucien Bruchon, wykonanie: Matteo Almici, Davide Galuppi, Alessia Stocchi, Doris Qehaja i Martina Valente, scenografia: Paola Sorressa, kostiumy: Sartoria Bolero, dyrektor techniczny: Luca Bevilacqua, muzyka: Jon Hopkins, Rival Consoles, Loscil, Alva Noto, Komet, Joep Beving, Sven Laux, Logic Moon, organizacja, kierownictwo i produkcja: Paola Soressa, pokaz w ramach: 20. Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania, pokaz: Centrum Teatru i Tańca Zawirowania, 21.06.2024
Nie wszystek umrę
