Druga połowa 21. Międzynarodowego Festiwalu Tańca Zawirowania wciąż wybrzmiewa, szczególnie dla tych szczęściarzy, którym udało się obejrzeć spektakl „Es aquí” Cia. Daniel Abreu z Hiszpanii. Wystawiona 30 czerwca 2025 r. praca była wyjątkowym wydarzeniem i wyjątkowym doświadczeniem.
„Es aquí” (w dosłownym tłumaczeniu „To tu”) wykreowany został przez Daniela Abreu, a ba scenie mieliśmy okazję oglądać go w duecie z Diego Pazo. Spektakl opowiada o wpływie otoczenia i poczuciu przynależności, a także istotności upływu czasu. Wrzuca nas w rozważania zawieszone w przestrzeni łączącej nasze wewnętrzne poczucie „ja” z wpływem natury. Świadomość bycia pozbawionym korzeni, podróż przez przestrzeń i czas wydają się abstrakcyjne, jednak stają się sprowadzone do materialnej formy poprzez taneczne obrazy. Z wykorzystaniem prostych i naturalnych form występ przekształcił nasze postrzeganie i obecność w świecie, otwierając nowe miejsce dla refleksji.
Wizualnie to zróżnicowanie taneczne było bardzo intrygujące. Choreografia, poza aspektem siły fizycznej, była także rozbudowana pod względem bliskości pomiędzy tancerzami oraz obecności publiczności. Wymagało to więc wyzbycia się jakichkolwiek niepewności i pogodzenia się z swoją, można tu szczerze powiedzieć: piękną cielesnością. Zastanawiając się nad motoryką, myślę, że każdy ruch taneczny, który pojawił się na scenie, nie miał na celu być zawsze płynnym, ale miał skupiać uwagę na kontynuującym się ciągu. Ciągu wydarzeń czy historii, wpływu jednego na drugiego. Przyciągającą uwagę kwestią była również czysto cielesna komunikacja między Abreu a Pazo, ich wzajemne zrozumienie pozwalające na to, by w tańcu stworzyć formę na miarę czegoś większego, niż materialna reprezentacja. W scenach gdy Abreu i Pazo tańczyli razem, wydawało się, że tworzą skupiony, niemal stapiający oba ciała w jedną zsynchronizowaną sylwetkę.
Widowiskowym wydawał się każdy element występu, od muzyki, po ruch i światło. Z użyciem stroboskopowego światła czy kontrastowego podświetlenia pojawiające się gesty wyzbyły się ruchu, pozostawiając po sobie pojedyncze obrazy. Wykorzystanie muzyki było intrygujące; choć obaliło typowe nastrojowe otoczenie tancerzy, często wybijając widzów z rytmu swoją siłą. Z przenikliwością i wstępnym poczuciem wrogości, które wydaje się celować w kreowanie napięcia, ostatecznie aura podkładu muzycznego była esencją dramaturgii. Użyty soundtrack stał się istotnym elementem zmieniającej się kompozycji występu, zawierając w sobie odczucia, o których byśmy nawet nie pomyśleli.
Namacalne, dramatyczne i wywierające wrażenie występy mają moc. W tym przypadku, nawet bez wsparcia wyświetlanych słów w tle, wychodząc ze spektaklu przepełniały mnie różne refleksje. Zastanawiając się nad wpływem mojego otoczenia lub nad tym, kim naprawdę jestem lubię wspominać takie spektakle jak ten, mówiący o tym, co jest naprawdę ważne. „To tu”, jego wielowymiarowość, poetyckość i ciężar, pozostaną ze mną w harmonii, we wspomnieniach.
Julia Jacobson, Brygada Tańca 2025
„Es aquí” Cía. Daniel Abreu, kreacja, reżyseria i projekt oświetlenia: Daniel Abreu, wykonanie: Diego Pazo, Daniel Abreu, współpraca przy scenografii i montażu wideo: Alfredo Diez, pomoc przy produkcji: Emiliana Battista Marino, zdjęcia: Miguel Barreto, zarządzanie: Elena Santonja, wsparcie: La Comunidad de Madrid, współpraca: Teatro Victoria, Mutis Espazioa, Carmen Werner-Provisional Danza, Centro Coreográfico Canal, pokaz w ramach: 21. Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania, pokaz: Centrum Teatru i Tańca Zawirowania, 30.06.2025
Centrum Teatru i Tańca Zawirowania jest Społeczną Instytucją Kultury współfinansowaną przez Miasto Stołeczne Warszawa.
Podróżując poprzez myśli
