Występ zakontraktowany przez 21. Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania na poniedziałek, 23 czerwca 2025 r. w Centrum Teatru i Tańca Zawirowania, tym razem przynależał do polskiej reprezentacji. „Late Lovers of Moon Snow” stworzony został do choreografii Anny Piotrowskiej, a wykonany przez Teatr Rozbark z Bytomia.
Poza choreografką, występującą tu jako didżejka i tancerka, na scenie pojawili się także Kamil Bończyk, Aleksandra Kępińska, Sabina Letner, Julia Lewandowska, Ewa Noras, Anna Piotrowska, oraz Daniel Zych; a także z gościnnym udziałem: Anastasiia Khvorost i Mariusz Nguyen.
Przebieg tego wieczoru był niemałym zaskoczeniem, bo poza głównym rdzeniem tanecznym, w „Late Lovers of Moon Snow” zawarte były elementy zupełnie wykraczające poza oczekiwania. Widz mógł w całym oszołomieniu doświadczenia poczuć prawdziwy niedosyt, bo choć spektakl trwał ponad godzinę był na tyle intensywny, że mignął jak dwa kwadranse. Tempo i podejście do narracji w nietypowy sposób uzupełniały się, podparte wieloraką formą, również dzięki gościnnej obecności artysty akrobatycznego. Wszystko było okraszone mroczną cyrkową performatywnością, ukazującą się w wykorzystaniu rekwizytów, scenerii czy choćby poprzez przykuwającą uwagę mimikę i gestykulację bohaterów. Kolejnym atutem, na który wiele osób zwróciło uwagę, była oprawa muzyczna, kreowana w trakcie spektaklu. Dźwięki, głosy, szumy i zabrudzenia były nietypowe, oprawione remiksowaną na żywo mieszanką różnych utworów muzycznych. Wytworzyło to specyficzne środowisko dźwiękowe, jakiego pewnie długo ponownie nie doświadczymy.
Zawarte już w tytule odwołanie do René Magritta stało się bazą interpretacji i inspiracji twórczej dla autorki. Udział surrealizmu jako formy wizualnej był w dziedzinie sztuki od dawna znany, jednak wykorzystanie jego motywów w choreografii wprowadziło nas na nowy poziom. Każdemu, kto nie zapoznał się lub nie zdarzyło mu się nawet przemknąć obok obrazów tego surrealisty, polecam zagłębienie się w jego twórczość. Przypominając sobie mgliste obrazy ze soektaklu Rozbarku da się odkryć więcej niż jedno powiązanie z jego malarstwem, choćby „The Lovers” („Kochankowie”) czy „The Son of Man” („Syn Człowieczy”). Oczywiście najbardziej rozpoznawalnym motywem tutaj były kapelusze - meloniki, niejednokrotnie przysłaniające oblicza bohaterów.
W aranżacji swojego spektaklu, Annie Piotrowskiej zależało na uniwersalnym przekazie, opartym także o jej własne refleksje i wspomnienia. Pierwsza część rozważała szerokie aspekty samoświadomości, życia tu i teraz, kierunkiem, ku któremu nasze istnienie dąży; druga, już wsparta głęboko na własnych doświadczeniach choreografki, zmierzała ku nawiązaniu do utraconej miłości i wpływu na nas czasu, którego nie da się już cofnąć. W tańcu, wiele momentów można by potraktować jako pojedyncze klatki, podobne do zamrożonych w czasie obrazów. Kreowało to pewną ilustrację władzy czy oczekiwań, a owa osobliwa aura nie znikała ze sceny przez cały występ. Surrealizm ilustruje nasze podświadome tendencje i potrzeby...
Podążając za spektaklem, jego detalami i uczuciami mi w nim towarzyszącymi, w trakcie oglądania, interpretowania i budowania odczytywania tego występu, uważam, że jego przekaz wpłynął lub zilustrował niektóre z nieobjawionych myśli. Poruszając się w tematyce wydaje się onirystycznej, artyści pozostawili niesamowicie ilustracyjne pole otwarte na nasze rozważania i nowe odkrycia na temat samych siebie.
Julka Jacobson, Brygada Tańca 2025
„Late Lovers of Moon Snow” Teatr Rozbark, reżyseria i choreografia: Anna Piotrowska, wykonanie: Kamil Bończyk, Aleksandra Kępińska, Sabina Letner, Julia Lewandowska, Ewa Noras, Anna Piotrowska, Daniel Zych, współpraca artystyczna: Teatr Ocelot pod dyrekcją artystyczną Beaty Zając, artyści występujący w spektaklu: Mariusz Nguyen, obiekt świetlny i pejzaż dźwiękowy: Michał Mackiewicz – Lucid Lines, opracowanie muzyczne: Anna Piotrowska, reżyseria światła: Paweł Murlik, scenografia i kostiumy: Anna Piotrowska, Ewa Noras, współpraca: Atelier Bronisława Cichy, realizacja światła: Dastin Greczyło, realizacja dźwięku: Jakub Ritter, współpraca techniczna: Krzysztof Soszka, Kuba Zapartowicz, współpraca produkcyjna: Mateusz Kowalski, podziękowania dla Michała Rudkowskiego za przygotowanie remiksu finałowego utworu w spektaklu, pokaz w ramach: 21. Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania, pokaz: Centrum Teatru i Tańca Zawirowania, 23.06.2025
