7. Butohpolis - dzień piąty (27.04.2025) - artyści i wydarzenia

Monika Wachowicz, foto: Dawid Linkowski

27 kwietnia 2025 r., godz. 18.00, Kwadrat Praski, ul. Szwedzka 2/4

- PRAGNĄCA ISTOTA Paula Jeanine Bennett (premiera). USA

- OKRUCHY - performance taneczny. Studio Wachowicz/Fret

- SPOTKANIE z Agatą Sokół – rozmowa o relacji butoh i tańców transowych Indonezji. Prowadzi Sylwia Hanff.

***

PRAGNĄCA ISTOTAPAULA JEANINE BENNETT (z domu Potocka), USA.

Łącząc ruch, rzeźbę podłogową, pejzaż dźwiękowy i poezję, „The Wanting Creature”/„Pragnąca istota” Pauli Jeanine Bennett buduje świat badający wiele warstw jaźni. Tytuł i tekst są rozważaniami na temat iluzji i nieuchwytnej tęsknoty z wiersza XV-wiecznego indyjskiego mistyka Kabira. Pejzaż dźwiękowy zawiera frazy z „The Wanting Creature”recytowane po polsku przez performera Krzysztofa Leona Dziemaszkiewicza, a także improwizację na suce w wykonaniu Marii Pomianowskiej. Wszystkie pozostałe elementy „Pragnącej istocie” są dziełem Pauli, nawiązującym do jej multimedialnego podejścia do tworzenia pracy (gesamtkunstwerk).

Słowa „rzeka, droga, lina”są punktami stycznymi dla utworu, w którym Paula próbuje zjednoczyć się z upływem czasu.

W moją podróż do butoh wkroczyłam jako wokalistka, perkusistka, artystka wizualna i naturalna tancerka. Jako spostrzegawcza jedynaczka, zawsze miałam w sobie element dystansu do świata, który ewoluował w miłość do powolnej formy i introspektywnej ekspresji. Moim celem jest poruszanie ciałem tak, jak bujne tekstury głosu legato podkreślone elementarnymi perkusyjnymi krajobrazami.

Sztuka Bennett często koncentruje się na tworzeniu immersyjnych doświadczeń, w których płynnie przeplatają się obrazy wizualne i muzyka, malując żywe obrazy w umysłach publiczności.”
Marco Nektan

PAULA JEANINE BENNETT - mieszkająca na Brooklynie multidyscyplinarna artystka Paula Jeanine Bennett to amerykańska twórczyni, głęboko i z pasją oddana swojej artystycznej ścieżce. Jest artystką performatywną, tancerką, twórczynią wizualną, kompozytorką i muzykiem, często realizującą projekty łączące wszystkie te umiejętności. Jako tancerka butoh prezentowała swoje autorskie solowe spektakle na festiwalach w Serbii (Belgrad), Polsce (Gdańsk, Sopot), Niemczech (Berlin), Kanadzie (Montreal) oraz w Nowym Jorku. Jej solowe prace, takie jak „Ghost Post”, „Deep Song” i „How To Kill A Plant”, pozostawiły niezatarte ślady w świecie sztuki. Paula jest laureatką kilku grantów, m.in. od O’Donnell-Green Foundation, New Music USA oraz Fundacji Aarona Coplanda. Występowała w prestiżowych miejscach, takich jak Lincoln Center, Carnegie Hall, Radio City Music Hall oraz Brooklyn Academy of Music. Jest autorką opery ludowej „A Village Of One”, międzyreligijnego projektu muzycznego „Kloub Nssa” (Maroko) oraz projektu „Molecule”, łączącego teatr, muzykę i ruch, realizowanego we współpracy z artystami z Indonezji i prezentowanego na antenie Voice of America. Jej najnowszy projekt, „Gate To Gate To Gate (G2G2G)”, to cykl pieśni i ruchu inspirowany starożytnymi bramami Fezu w Maroku, zrealizowany dzięki wsparciu American Center. Paula jest związana zawodowo z Juilliard School, Alvin Ailey American Dance Center oraz Merce Cunningham Trust. Mieszka nad wodą na Brooklynie, a z dachu jej domu widać Statuę Wolności.

Image

OKRUCHY

Żyję, doświadczam, staję się, jestem – wyrażam siebie poprzez działanie, ruch, taniec – więc tworzę „miejsce spotkania” – intymny teatr, performans, instalację. W takich właśnie okolicznościach powołałam do życia „Okruchy”, które narodziły się w mojej głowie jeszcze w 2019 roku, po spotkaniu z kobietami osadzonymi w areszcie w Katowicach, gdzie prezentowałam mój pierwszy autorski projekt solowy „V”. Przynosząc „Okruchy”, pragnę mówić językiem ciała i emocji, na którego powierzchni ujrzymy: Ulotność chwil, tumany pyłu Miłości, wiecznego Samospalania, Zaskoczenia, Ewolucji, Cierpienia, Relacji, „Zgrabnej udręki” czy jednak przede wszystkim Walki, o której pragnę mówić najgłośniej. Zawsze pragnęłam zmierzyć się z ideą działania niezapośredniczonego, bezpośredniego, wnikającego „dożylnie” jak zastrzyk lub ukąszenie. W mojej pracy na scenie zawsze myślałam/działałam jako ONA.

Monika Wachowicz jest aktorką/performerką i pedagożką. Ukończyła filozofię na Wydziale Nauk Społecznych na Uniwersytecie Śląskim. Od 2004 roku związana z Teatrem A Part w Katowicach, którego dyrektorem i reżyserem jest Marcin Herich. Od 2021 współpracuje z Jarosławem Fretem, twórcą Teatru ZAR, w tandemie twórczym Studio Wachowicz/Fret. Wykładowczyni w Akademii Sztuk Teatralnych oraz kuratorka projektu „Szczeliny. Kobiety w sztukach performatywnych” w Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu. Koordynuje Międzynarodowy Festiwal Sztuk Performatywnych A Part. Prowadzi Studio Aktorskie przy Teatrze A Part, a także autorskie Studio Ciała i Emocji w Katowicach. Od 2019 jest Prezeską Fundacji „Sztuka dla Życia” im. Marty Paradeckiej.

Studio WACHOWICZ/FRET to twórczy tandem, którego pierwszym zrealizowanym projektem był, powstały w grudniu 2021 roku, „Sheol/ שְׁאוֹל”. Praca Studia poświęcona jest wzajemnemu przenikaniu się sztuki teatru i performansu oraz ich gatunkowego dopełnienia się w każdym scenicznym akcie. Hybrydowość, otwartość form, nad którymi pracuje Studio sprawia, iż powstałe w ramach kolejnych projektów prace określone zostają jako performatywna instalacja, seans, czy po prostu akcja. Ich wspólnym mianownikiem pozostaje sonoryczność i wyjątkowe wyczulenie na dźwięk, wibracje związane z każdym najmniejszym choćby działaniem. Twórcy podejmują regularną współpracę z wieloma artystkami/artystami, dla których ważna jest  wrażliwość muzyczna w uznaniu jej prymarnego charakteru w określaniu tego, co międzyludzkie i arcyludzkie. Prace Studia budowane są głównie z narzędzi teatralnych wywodzących się z tradycji tragicznej a nie dramatycznej. To dożylne Słyszenie Świata! 

ROZMOWA Z AGATĄ SOKÓŁ o kultach opętania na przykładzie Indonezyjskich tańców transowych i powiązaniach z tańcem butoh Wykład na podstawie researchu zrobionego przez Agatę Sokół, performerkę butoh, która spędziła rok w Indonezji na stypendium naukowym oraz "ściganiu transów". Zebrane informacje w głównej mierze odnoszą się do jawajskiej tradycji rytuału transowego tańca Kuda Lumping. Artystkę przyciągnęła do Indonezji antropologia teatru oraz Antonin Artaud, który po uprzednim obejrzeniu tańca z Bali, stworzył rewolucyjną ideę Teatru Okrucieństwa. Idea ta przyświecała także narodzinom tańca butoh. Prowadzi; Sylwia Hanff.