Premiera „One”, którą zobaczyliśmy na pl. Defilad przed Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie (01.09.2022), pokazała jak ważny jest zespół, z którym pracują choreografowie.
„One”, czyli plenerowy spektakl „Wężowe boginie” w wersji włoskiej, zrealizowany przez Teatr Tańca Zawirowania z zespołem ArtGarage (Włochy) znacząco się różnił od wersji greckiej, która została stworzona z Dance Days Chania (Grecja). Oba spektakle miały zaledwie kilka punktów stycznych, jakim były ruchowe nawiązania do dawnej kultury zapisanej w rzeźbach, na antycznych wazach czy obrazach. Różniły się od siebie zarówno samym podejściem wykonawców, dynamiką ruchu czy formą. O ile „Wężowe boginie” w wersji greckiej miały bardziej kontemplacyjny charakter i były ściśle splecione z naturą (pierwszy polski pokaz odbył się w zabytkowym Parku Ujazdowskim przed Centrum Sztuki Współczesnej), o tyle „Wężowe boginie” w wersji włoskiej były zdecydowanie żywsze, wykonane do muzyki (częściowo granej na instrumentach perkusyjnych na żywo) i inaczej zbudowane dramaturgiczne. Znacznie inne było także miejsce prezentacji – u podnóża ogromnych, monumentalnych kolumn Pałacu Kultury i Nauki, na szerokich kamiennych schodach i na placu w całości wyłożonych wielkimi płytami nie znajdziemy przecież nawet skrawka naturalnej zieleni. Tu opowiadana historia rozpoczynała się od samotnej tancerki, która na swojej drodze spotyka kolejne, podczas, gdy w spektaklu z greckimi i polskimi performerami całość rozpoczynała się w pełnym składzie, a jedynie rozwijała od spokojnego ruchu (zaprojektowanego, niczym jakaś wyliczona struktura matematyczna), aż do dzikiego, niekontrolowanego szaleńczego biegu.
Ilona Gumowska, Amanda Nabiałczyk, Agata Pankowska, Iza Prokopek i Magda Wójcik pod okiem choreografki Elwiry Piorun stworzyły spektakl, który choć w założeniu wystawiany w plenerze (premiery zagraniczne odbyły się w antycznych miejscach Pozzuoli i Neapolu, a wyjściem do poszukiwań były odniesienia do znalezionej na Krecie, pochodzącej z czasów kultury minojskiej, ceramicznej figurki kobiety z dwoma wężami w rękach) to z powodzeniem może zostać zagrany także w sali teatralnej. Jest tak skomponowany, że nawet pozbawiony swej scenografii, za którą robił największy w Polsce „pomnik socrealizmu”, będzie robił na widzach wrażenie.
Nieoczywista, ale bardzo nośna, muzyka, precyzyjna struktura dramaturgiczna, dobry i z rozmachem skomponowany taniec, z ładnym partnerowaniem, scenami zbiorowymi równo wykonanymi, ale też chwilami swobody, w których absolutnie wszystko zależy od performerek – to solidne podstawy, by „One” mogły zostać nie tylko zapamiętane ale po prostu także polubione przez widzów.
Sandra Wilk, Strona Tańca
„One” (inny tytuł „Wężowe boginie” – wersja włoska) Teatr Tańca Zawirowania i ArtGarage (Włochy), choreografia: Elwira Piorun, wykonanie: Ilona Gumowska, Amanda Nabiałczyk, Agata Pankowska, Iza Prokopek i Magda Wójcik, polska premiera: 01.09.2022, pokaz: plac Defilad (teren przed PKiN), 01.09.2022
